Szanowni Państwo,
W imieniu organizatorów, Stowarzyszenia na rzecz Efektywności ETA oraz Społecznej Rady Narodowego Programu Redukcji Emisji serdecznie zapraszamy do udziału w debacie:
Plan Marshalla dla infrastruktury.
Naświetlajmy problem póki jeszcze możemy
22 lutego 2011 (wtorek), godz. 11.00, Klub Bankowca, ul. Smolna 6, Warszawa
Oczywistym jest, że polska infrastruktura energetyczna jest w stanie powolnej degradacji. Prawie nie inwestowaliśmy w nią od czasu zmiany systemu politycznego, czyli od ponad 20 lat. Dlatego też nasze elektrownie, sieci przesyłowe i dystrybucyjne są zdekapitalizowane w ponad 70%. Można to w pewnym stopniu zrozumieć i nawet usprawiedliwić, ale na pewno nie można takiej sytuacji w nieskończoność ignorować. Polsce potrzebna jest intensywna odbudowa infrastruktury technicznej, bo energetyczni emeryci już niedługo będą musieli przejść na zasłużony odpoczynek.
Oczywistym jest również, że przeprowadzenie niezbędnych inwestycji uwarunkowane jest opracowaniem i wdrożeniem właściwej koncepcji finansowania. Potrzeby są ogromne ¬- do 2030 roku w samą elektroenergetykę musimy zainwestować około 100 mld. euro. Jeśli dołożyć do tego inwestycje w gazownictwo, ciepłownictwo i transport, suma ta urasta do gigantycznej kwoty 320 mld. euro. A minimum, poniżej którego absolutnie nie wolno nam zejść, to inwestycje rzędu 265 mld. euro. Taka suma to ogromny wysiłek dla kraju - niedostępny ze źródeł kredytowych (polskie spółki energetyczne mają zdolność kredytową maksymalnie na poziomie 20 mld. euro), niebezpieczny ze źródeł zagranicznych (oczekiwany zwrot na kapitale wynosiłby około 15%) i trudny do wykonania jako Project finance lub ze źródeł bezpośrednich (inwestycje mogłyby być finansowane bezpośrednio z przychodów inwestorów poprzez tzw. błękitne certyfikaty). Warto zastanowić się, w jakich proporcjach skorzystać z poszczególnych źródeł finansowania. W co i jak inwestować? Jedno jest bowiem pewne - dotychczasowy trend zakładający brak inwestycji, z pewnością nie jest akceptowalnym rozwiązaniem.
Oczywistym jest także, że decyzja o wymiarze i sposobie finansowania to decyzja polityczna, ale i taka, która dla swojego powodzenia wymaga głębokiej społecznej akceptacji. Sytuację utrudnia fakt, że na pozyskanie zrozumienia i przychylności ogółu obywateli pozostało coraz mniej czasu. 80-letnie elektrownie już niedługo nie będą mogły przesyłać energii 60-letnimi liniami przesyłowymi. Planowany wzrost rozwoju gospodarki, a co za tym idzie i zwiększenie popytu na energię, pozostanie wówczas w sferze naszych marzeń. Uzyskanie społecznej akceptacji będzie z pewnością trudne, niemniej innego wyjścia nie mamy.
debacie udział wzięli:
- Tomasz Dąbrowski, Dyrektor Departamentu Energetyki w Ministerstwie Gospodarki
- Janusz Piechociński, Zastępca Przewodniczącego Sejmowej Komisji Infrastruktury,
- dr Dariusz Ledworowski, Przewodniczący Grupy Roboczej ds. finansów, Społeczna Rada Narodowego Programu Redukcji Emisji,
- Grzegorz Tomasik, Wiceprezes ds. inwestycji PSE Operator,
- Marcin Lewenstein, Dyrektor Biura Nowych Przedsięwzięć PGNiG,
- Piotr Nowak, Dyrektor techniczny Dalkia Polska,
- Prof. Krzysztof Żmijewski, Sekretarz Generalny Społecznej Rady Narodowego Programu Redukcji Emisji
- Michał Surowski, Dyrektor Departamentu Platformy Zarządzania Finansami w Polsce Societe Generale
- Maciej Małek, Redaktor Naczelny kwartalnika Kurier Finansowy (moderator debaty)
Wśród uczestników byli także m.in. posłowie Andrzej Czerwiński, Przewodniczący Parlamentarnego Zespołu ds. Energetyki i Tomasz Nowak, Przewodniczący Sejmowej Podkomisji Nadzwyczajnej ds. rozpatrzenia rządowego projektu Ustawy o Efektywności Energetycznej.
PARTNERZY STRATEGICZNI:
PATRONAT MERYTORYCZNY
PATRONAT MEDIALNY
